47 Samenwerking
De kleuterleidstersopleidingen wären stuk veur stuk eilandjes op de kaerte van de onderwiesopleidingen. Ze hadden met lerärenopleidingen en pedagogische academies gin enkel contact op lesgeefgebied. Ook onderling was ter tussen de ongeveer viefenveertig landelijke instituten diee töt kleuterleidster opleidden gin onderwiescontact, allewel der toch een oaverkoepelende organisatie veur neerlandici was, wöörin de driee ‘zuilen’ samenwerkten, onder een eigen bestuur. Dat wist Gerrit, want zien collega H.B. van de opleiding in Enschede was bestuurslid van diee club. Volgens hem wieren der enkeld bestuursvergaderingen eholden en kwam der nooit wat op de klos deur de sproakverwärring diee der eeuwig bestond tussen RKO, PCO, OO en BNO! Döörumme belden H.B. Gerrit een keertjen op, in mei zesenzeuventig, met de mededeling dat ter weer een bestuursvergadering was en of Gerrit döör mee nöörtoo wol goan, umdat hee, H.B., bedanken wol als bestuurslid en dan kon Gerrit mooi diee taak van hem oavernemmen. Gerrit vond dat best een uutdaging en hee ging op H. zien verzeuk in.
Zoo reisden hee begin juni nöör Amersfoort, nöör de Rooms Katholieke Kleuterleidstersopleiding, de veurzitter was döör docent Nederlands, um de bestuursvergadering bie te wonen. Um kort te goan, H.B. trad of, G.W.K. wier beneumd.
Gerrit stond ter metene op dat ter een algemene ledenvergadering eholden zol worden. Zoo wier oke besloaten. Bie het begin van het nieje schooljöör, in september, vond diee plaats in Meppel an de kleuterleidstersopleiding döör. Het wier een vergadering diee uutliep op een ‘Babylonische Spraakverwärring’, um in ‘zuilenterminologie’ te sprèken. Gerrit snapten noe helemoale wöördeur der nooit werkelijk veuruutgang in het onderwies töt stand kwam. De ‘roomsen’ en ‘christelijken’ – dat mot èven zoo cynisch – hielden echte veuruutgang altied tegen. Het gevolg was dat de oaverheid steeds weer diktaten diee nieet deugden oaver de onderwieswereld uutstortten! Dat zol wat de leerplanontwikkeling betreft, diee noe an de orde was, oke wel weer het geval wèèn. Hun bestuurslid, mevrouw M., diee expert was op het gebied van leerplanontwikkeling, hield dan oke een slotrede diee der nieet umme loag: ze liet van het godsdienstige biezundere onderwies op literatuurgebied niks oaver!
Gerrit nam zich veur nieet meer nöör zukke zinloze bie-eenkomsten te goan. Het wier nog slimmeder. Op de volgende bestuursvergadering wier besloaten dat de vereniging van docenten Nederlands op-eheven worden most. En dat gebeurden oke! Dat was gin verslechtering: de oaverheid ging zich grondig bemeujen met de programma’s van de onderwiesopleidingen. An de universiteien wazzen in de pedagogisch-psychologische hook opleidingen töt ‘onderwijskundige’ ekommen. Zachtjes druppelden de onderwieskundigen het onderwiesveld in. Der most veur diee mensen emplooi ezocht worden toen de pedagogische academies verzadigd wären. Ze kwammen te werken bie de SLO, ‘Stichting Leerplanontwikkeling’, in Twente, diee inmiddels deur ‘Het Rijk’ in het lèven eropen was en an de OBD-‘s, ’Onderwijsbegeleidingsdiensten’, en SAD-‘s, ‘Schooladviesdiensten’. Dèventer kreeg een OBD, Apeldoorn een SAD. De namen wazzen verschillend, de taken eender: steun geven an het kleuter- en basisonderwies, integratie bevorderen tussen kleuter- en basisonderwies, cursussen geven an onderwiesmensen. Het is te begriepen dat de jonge onderwieskundigen diee nooit in de praktijk van het basisonderwies estoan hadden weinig tervan terechte brachten. Olde rotten in het vak mosten hun helpen. Dat krieg iej a’j in het onderwies nieet as krullenjonge begint! Een ‘drandus’ is vake een ‘anvanger’.
