40 Moanmenneken 1969
Gerrit was al jören vriewillig curator oaver een zwakzinnige man diee zeuven jöör older as hem was. In zien umgang met Hans, zoo heetten zien curandus, leerden hee een heleboel wat e weer gebruken kon in het dagelijkse werk met kleuterleidsters en kleine kinder! Hee had nooit eweten dat curatorschap zon goeie leermeester wèzen kan.
In mei 1969 stierf de moder van disse Hans. Op haer sterfbed had ze an Gerrit evroagd of hee goed veur haer Hans zörgen zol. Gerrit beloafden haer dat. Via de Provinciale Dienst veur de Geestelijke Volksgezondheid wier Hans eplaatst in een schitterend tehuus in de bossen van de Veluwe. Döör maakten Gerrit bie zien bezeuken een boel vorderingen in het ummegoan met mensen van allerlei soort, wat een mooi leerproces veur hem was. De kleuterleidstersopleiding in Apeldoorn deej der haer veurdeel mee, umdat het Pedagogisch Centrum oke een schole had wöör kwekelingen eplaatst worden konden.
Umdat Gerrit deur het oaverliejen van Hans zien moder nieet nöör het butenland goan kon um met het gezin te goan kamperen, sloegen Gerrit en zien vrouwe en kinderen hun tenten op, op een camping in Woapenveld in de moanden juli en augustus, in de zomervakantie dus. Diee camping had een jeugdhonk ekregen wöör de kinder en hun olders oke tillevisie kieken konden. Midden juli maakten Gerrit zien kinder letterlijk ‘het menneken op de moan mee’.
Dat was een belèving diee ze nooit vergèten zollen. Bie de landing van de astronauten op de moan wazzen ze met de neuze derop derbie, hoaste nog dichter derbie as de astronauten zelluf! Onderwieskundig ezieen was dat natuurlijk geweldig. Hier bleek weer dat schooltillevisie een geweldige zwei an het ‘leren’ had egeven. Gerrit dacht toen nog is an diee ärreme achterestelde kinder diee thuus en op schole nieet nöör tillevisie mochten of konden kieken. Dat wären nog steeds de zegeningen van het te biezundere orthodox-christelijke onderwies. Hee was blie dat e altied veur het openbäre en neutraal biezundere onderwies op de bres estoan had.
Ooit was het moanmenneken een spreukskesfiguur ewest, wöör zien vader zoo mooi oaver vertellen kon, möör noe was bewezen dat moanmennekes echt bestonden! Ze konden oaver het universum vertellen en oaver Moder Eerde, diee noe echt een stipken in de ruumte was ebleken te wèèn wöör de mense zunig op wèzen most.
Noa diee vakantie, noe in oktober tweeduzend tiene eenendertig jöör ruum weerumme kon Gerrit zien onderwies een nieje impuls geven. En hee begon döör in september direct mee. Het vak ‘Taal’ was utermoate geschikt um middels bestoande teksten deur dieepgoande vroagen het menselijk bestoan te ontleden um de lèvensstructuren en de gedragingen van mens en dier an de order te stellen. Het begrip ‘Gedragsleer van mens en dier’ stelden hee an de order: ‘Rupsje Nooitgenoeg’, ‘Blauwtje en Geeltje’, ‘Max en de Maximonsters’ en zoo meer. Der ging een ‘kinder-literaire wereld’ veur zien anstoande collega’s lös. Hee voerden een speciaal kinder- en kleuterboken- examen in! Töt an zien laatste lessen in 1983. Hield Gerrit diee werkwieze vol. Al diee tied veulden hee zich een moanmenneken dat alles bekieken kon.