*8. Hengforden: A.L. Dubel
De kinder wären in negenenveertig nog net zoo lieef as in zeuvenenveertig. Zien vervangster veur de klasse, juffrouw Corrie Zondervan, had goed heur beste edoan de kinder zoo te begeleiden, dat Gerrit het bie zien terugkomst zoo weer oavernemmen kon. Hee ging dus wieter wööras zee estopt was. Zien anpak maakten een boel indruk op de nieje inspecteur van het legere onderwies, de heer A.L.Dubel. Hee was in de inspectie Dèventer Ir. Ladage opevolgd, diee Gerit nog had loaten beneumen in Hengforden. Meneer Dubel was leraer ewest an een ULO erns in het westen. Hee was getrouwd, möör hee had helaas gin kinder. Meschiens was hee döörumme zoo begoan met diee kleinen. Ladage was een ‘papieren’ man ewest. Gerrit wist dat goed, want in de oorlog, toen de moffen hem as inspecteur van het onderwies ofezet hadden, had hee mechanica egeven an Gerrit op de HBS. Hee gaf zelluf les met en van papieren. Alles ging volgens het ‘beuksken’. Hee stond der oke op dat iej letterlijk het lesreuster volgden in de schole, möör dat was bie Gerrit zien werkwieze onmeugelijk!
Meneer Dubel echter vond dat nieet zoo neudig. As alle veur de ontwikkeling neudige zaken möör ordelijk an bod kwammen. Hee zei tegen Gerrit bie zien eerste bezeuk: “Meneer Kuijk, U doet feitelijk alles volgens het lesrooster, want U geeft totaliteitsonderwijs. Ik zal U nu maar vast zeggen, dat ik U in de nabije toekomst schoolhoofd zie worden aan een van ‘mijn’ scholen!” Toen vertelden Gerrit hem dat hee helemoale nieet mocht solliciteren, dat hee as huzaer t.b.c. opelopen had, in Hellendoorn ekuurd had, veurwaerdelijk veur het onderwies goedekeurd was, umdat hee noe eenmoal een vaste beneuming in Hengforden had, möör dat een ‘Voorwaardelijke Gezondheidsverklaring’ betekenden dat hee ebonden was an het scheultjen in Hengforden. Solliciteren of oaverplaatsing anvroagen was ter nieet bie!
Inspecteur Dubel stak onder dat verhaal een verse piepe op. Hee keek een tiedjen zwiegend veur zich uut. “Kijk”, zei hee dan, ”dat is nou eens typisch een inspecteursklusje”. Hee lei zien hand op Gerrit zien scholders. “Zoo gauw jij – hee zei gin U, viel Gerrit op – wilt solliciteren, passen wij daar een mouw aan!” Gerrit keek hem vroagend an. Toen zei Meneer: “Ik heb een idee, maar dat geef ik niet prijs! Jij hebt het hier nog naar je zin, maar als ik vind dat je elders beter tot je recht komt, weet ik wat er gebeuren moet!”
En hee lachten, stak een verse piepe op, gaf Gerrit een hand, en hee ging nöör het lokaal van de Meester.
Een kwetierken later zag Gerrit de auto van de inspecteur wegriejen. Dalijk dernoa kwam Meester binnen. “Dubel was zeer tevreden over je! Hij ziet je als een toekomstig Hoofd der School. Nooit aan beginnen , Gerrit… ! Maar hij had ook nog wat anders met je besproken … Dat moest je mij zelf maar vertellen! Dat was te privé … . Kom, we gaan koffiedrinken. Het is speelkwartier”.
Gerrit stuurden de kinder noa buten, liep met Meester Broekhuijzen mee nöör zien huus. Hee dacht onderwiel an Mattie, Broekhuzen zien zönne, die bie hem in de klasse ezèten had op de HBS. In vierenveertig had hee hem via een schooljuffrouw uut Hengforden zien huuswerk loaten bezörgen, wiel zee nieet meer nöör schole konden wègens razzia’s. Gerrit was bie het brengen van dat werk nöör diee juffrouw opepakt en bie de Todt terechte ekommen. Broekhuijzen had zich meugelijk zoo schuldig eveuld an dat ‘oppakken’, dat hee Gerrit in zeuvenenveertig had loaten beneumen an zien schole! Gerrit was noe dubbeld bliej! Zonder diee vaste beneuming was hee noa zien kuur zeker veur het onderwies ofekeurd.
Bie de achterdeure van Meester zien huus stond een splinternieje moterfietse! “Die hebben Mattie en ik gekocht. Hij is nu gymleraar, heeft een baan in Nijverdal, kan mooi met de moter pendelen”, zei Meester. Ze gingen nöör binnen. Gerrit zien vrind was thuus. Goed weerzieen!
* Ziee ook “Een Dèventer Jonge in Volkssanatorium Hellendoorn”.