72. Oldejöörsdag 2009
Het dorp is wit en winters onder een sneeuwen lucht
Het ligt onschuldig onder grieze winterwolken
Het wil op disse wieze vrede en rust vertolken
Ik lope in de sneeuw en loate een diepe zucht
um het valse beeld dat disse wereld teunt
Diee witte wollen onschuld wiel toch de eerde kreunt
van moord en brand en mensen altied op de vlucht
Dan klinkt ter achter mien een sloffend zacht gerucht
Ik kieke umme en ik ziee een heel oldheel krom vruiwken
Zee schufelt deur de stroate met haer zoo lieeve hundjen
Al is het hoaste nieet te doon - zee geet haer rundjen
heel vredig met het dierken an een tuiwken
Ik blieve stoan en as ik dieebeiden zoo bekieke
veul ik mien vredig en alderbärstends rieke