71. SNEEUWVÄRKEN (1944) - KERSTVERHAAL 2009
> Categorie: Literatuur
Gepubliceerd: dinsdag 08 december 2009
De koelwagen stond op het stationsemplacement. Een slepperskärre met twee geduldige peerden derveur stond in de rulle sneeuw te wachten tut de lössers kwammen. De damp uut de neuzegaten van de brunen steeg in de helder blauwe lucht. De voerman op de bok had een jute zak um de benen eslagen tegen de kolde. Hee zat rustig zien tabak te proemen. Achter een grote sneeuwhoop laggen driee kleine jonges te loeren nöör dit tafereel. Ze lieten zich nieet zieen, want ze laggen op verboajen terrein. Ze zaggen blauw van de kolde en rood van opwinding, umdat het strakjes gebeuren ging.
Döör kwammen de lössers, jonge keerls in olde, verschoaten en versleten kleren. Viere wären het der. In de ene hand hadden zee een grote vleishoake, um in het wèke deel van de halleve värkens te sloan, de andere hand hielden ze vriej um de beesten bie de veur- of achterpoten te griepen en zoo het vleis op de slepperswagen te slingeren, wöör het op-estapeld wier veur vervoer wiee weet wöörhen.Achter de vier keerls liep een soldoat, geweer escholderd, de loop nöör de hemel ericht op de zunne, helm schuuns op zien gebruunde kop. Zoo noaderden zee de koelwagen, wöör de voerman kauwend wachtten. De driee jungeskes laggen, keken en loerden.
De soldoat ontgrendelden de schoefdeuren. De mannen trokken ze lös. Effen later een druk bewèèg en een dof geplet van vleis op holt. De soldoat had een beuksken veur de dag ehaald, turfden het getal van de halve zwienen noadat e eerst het potlood met zien tonge wat nat emaakt had. Het werk schoat langzaam möör zeker op en de kore raakten vol met halve lieven oaver dwärs, diee van den eersten töt de laatsten eteld wären. De jungeskes laggen en loerden.
Toen as de kore vol was, vergeleek de soldoat zien telling met de gegevens diee hee op de vrachtbrieef zag stoan. Bliekböör klopten der wat nieet, want hee riep de vier kerels bie zich, wees ze op het verschil tussen zien antal en dat op de lieste meschiens. De jungeskes laggen en loerden nöör de oaverleggende mannen.Vanachter de sneeuwhoop ezieen, was het een wat lachwekkend gezichte, zooas pantomime-spöllen soms: gewies in het beuksken en nöör de värkens op de wagen, geloop en getel; de jungeskes gniffelden derumme. Toen, met een breje ärmzwei haalden de soldoat de anderen nöör zich too. Ze stakken de koppen bie mekäre as in een samenzwering. De soldoat had zekers een idee. Hee proatten zachte en dringend op de anderen in. De jonges zaggen de mannen "nee" schudden. De soldoat proatten weer. De voerman ging nöör de bok, pakten een grote jute zak, liep weerumme töt achter de wagen en hield de zak op. De soldoat schermden met zien breje rugge de noe volgende handeling of. De keerlkes stootten mekäre lachend an. Ze snapten wat der an de hand was. Extra scherp keken zee too, merkten op hoe of een hallef värken in de zak verdween. Toen nammen der twee de zak tussen zich in en droegen diee nöör een paer grote struken, leien de zak in de sneeuw, gooiden der handen vol wit oaverhen, liepen weerumme nöör de kore.
De soldoat sloat de koelwagen of. De keerls sjokten vort. De voerman menden zien peerden en de wagen vaerden vort.
Toen kwammen de knööpkes in actie. Ze sloapen avontuurlijk langes de struukrand nöör het sneeuwgraf van het värken. Hun holding verried dat ze zich an-epast hadden an de umstandigheden wöörin zee lèven mosten. Tooval? Of is der leiding?Diee oavend atten in heel wat gezinnen mensen een lekker stuksken värkensvleis. Toch mooi dat der in de stad een koelhuus was wöör de Duutsers hun gestoalen Nederlandse waer brachten. Gin mense dacht ter an dat der een misdrief had plaats-evonden. Welnee, het vleis was gewoon e-organiseerd.
Der was zelfs één groot gezin, met zeer geleuvige olders en de vader van dat gezin dankten God veur het Godzalige èten. Nou dan, dan was döör niks fout an. Butendat was het een vorm van verzet tegen de Duutsers. Hold döör rèkening mee.
