463. LICHT
Aan de Lichtzoekers
De felle zon staat in het zenit verzengend streng te stralen.
Ik word er bijna gek van: ik kan er volstrekt niet tegen!
Loom vlucht ik in de volle lommer van het bruine beukenbos.
Verkoeling vind ik hier: wat een verlossing en een zachte zegen!
Waarom kan ik het al te felle daglicht niet meer verdragen?
Komt het door de goddeloze dingen die ik daaglijks pleeg te doen?!
Liefst zit ik in het matte schemerlicht op alle lichte dagen!
Ogen gesloten of bedekt met glazen bruin of groen.
Veel mensen gaat het zo als mij bij ’t stadig ouder worden:
Het lichaam en de geest nemen snel of langzaam af in kracht
tot het om ons volslagen donker en duister is en nacht.
Het licht heeft ons verbrand of langzaam doen verdorren.
Achter mijn kist brandt nog één lichtje zuinig zacht.
Ik ben in ’t volle Licht gekomen na wat mij ’t Leven bracht!
Crödde op dinsdag 14 augustus 2018.
