446. "'t KOMT WEL GOED!"
Uit de oude doos
-----
Voor het nageslacht van
tante Mientje en ome Ep
-----
Ik ken een grote optimist, die eens een vrouw heeft opgevist.
Hij sloeg haar stevig aan de haak en dacht : Da’s goeie vangst, da’s raak!
Maar wat ik met die vrouw nu moet? ”Ik zal wel zien; het komt wel goed!”
-----
Mien, da’s die vrouw – voor de goede orde –, is voor die visser goud geworde’.
Ze wekte hem met haar gulle lach, als ’t nodig was voor dauw en dag.
- Hij met de post, meestal te voet –: “Ik zal wel zien; het komt wel goed!”
-----
En Elbert, U hebt hem al herkend, raakte goed aan zijn vangst gewend,
zò, dat hij er rauw in beet. Dat maakte hem dan dubbel heet.
Er kwamen kind’ren dus, met spoed. “Ik zal wel zien; het komt wel goed!”
-----
Voor nicht en neef de jongste oom, was ‘ome Ep’ gewoon een droom;
en ‘tante Mien’ een gulle fee, want zij deed alles lachend mee.
Zo deelden allen zuur en zoet. En Ep zei immer: “’t Komt wel goed!”
-----
Hij nam ons mee met Prikkebeen over de hele wereld heen.
Trok met ons dwars door Afrika; en tante Mien, zij keek ons na.
Raakten we dan in de petoet: Mien lachte; Oom zei: “’t Komt wel goed!”
-----
Eens, op zo’n Afrikaanse reis, werd het ons, kind’ren, toch te grijs.
De kannibalen, dat was rot, kookten oom Elbert in hun pot.
Oom vormde ernstig met zijn toet naar ons de woorden: “’t Komt wel goed!”
-----
Van Rozenstraat naar Govert Flinck- was maar één stap, hoewel erg link.
Want wonen op de mooie Worp was rustiger dan op een dorp.
Maar ja, als het nu éénmaal moet… Oom zei berustend: “’t Komt wel goed!”
-----
De Wereldoorlog met zijn troep bracht ons bij Preusterink op de stoep.
“Kom binnen”, zeiden Ep en Mien, “Dan zullen we wel verder zien!”
“Hier ben je vrij, wat je ook doet, want jullie weten: ’t Komt wel goed!”
-----
Bevrijding naderde al ras. En toen die dag gekomen was,
op 10 april, wij vierden feest, zoals er nimmer was geweest.
En Oom zong luidkeels: “Toedeloe……t! Ik heb ’t gezegd: “’t Komt wel goed!””
-----
’t Gezin van Mien en Ep werd groot. – Hun kind’ren in de huw’lijksboot;
daar werd natuurlijk ook gevrijd, zodat ’t gevolg hier nu leit. –
maar Oom weet wel dat vrijen moet! Dus zegt hij nog steeds: ’t Komt wel goed!”
-----
Deez’ lijfspreuk en de schaterlach van tante Mien … nog…. dag aan dag,
dat is een teken van echt leven! Dus samen dan het glas geheven!
En roept het bruidspaar toe zo ’t moet:
“Ga samen verder: ’t Komt wel goed!”
-----
Gerrit W. Kuijk Jr. - 19-09-1978.
Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog werd in Deventer de Ravenstraat plat gebombardeerd. Gelukkig was de familie Kuijk van Ravenstraat 8 al liefderijk opgenomen door de familie Preusterink in de Govert Flinckstraat. Allen hebben daardoor de oorlog overleefd.
Bij het ‘gouden’ huwelijksfeest van Mien en Ep Preusterink droeg ik, nu Crödde van Niessel, het gelegenheidsgedicht “’t Komt wel goed!” voor.
Hun kinderen hebben mijn gedicht bewaard. Ter gelegenheid van mijn 90-ste verjaardag mocht ik het als cadeautje terug ontvangen.
Crödde
