415. Warme Kerst voor Jou!
Bewerking in het Nederlands
-----
Diepenveen, 7-12-2016
Aan al onze familieleden, lezers
en andere kennissen.
-----
Beste Mensen,
Tien over acht en ik kijk in het duister. In ’t oosten begint het morgenrood te gloren. Een nieuwe dag wordt weer voor ons geboren! Misschien verschijnt de zon straks nog in al zijn luister. Ik kruip achter het toetsenbord, tik dan de eerste zin: ‘Tien over acht’, de rest valt mij dan zo maar in! Ik toets over het leven op deze nieuwe dag en dat ik blij mag zijn dat ik er wezen mag. Dat ik nog hier mag zitten, doet mij onnoemlijk deugd! Ik voel mij nog helder en fris, haast nog als in mijn jeugd. Ik hoop dat ik nog blijven mag: ik mag toch zo graag schrijven! Daarvoor alleen al wil ik nog heel lang in het leven blijven. En dat mijn vrouw er ook nog is, dat werkt natuurlijk mee, want heel veel dingen doen wij samen, gezellig met zijn twee. Zo, nu moet ik even stoppen, want mijn vrouw komt er net aan. Ons ontbijtje staat al klaar, wij kunnen eten gaan.
Het eitje smaakt weer heerlijk: ik kook het altijd zacht. Mijn vrouw Ali kijkt mij nu aan; ze knikt: “Heel lekker”, en ze lacht. Na het eten schil ik de aardappels, snijd de rodekool heel fijn, die onbespoten is, zal wel heel lekker zijn.
Dan is het langzaam aan toch al weer zo laat, dat ik koffie moet gaan zetten met het koffieapparaat. Wij drinken samen koffie en wel koffie verkeerd: weinig koffie en veel warme melk, zo is mij dat geleerd. En als de koffie op is, ga ik weer verder schrijven; zo kan ik dus een hele tijd gelukkig bezig blijven.
Maar nu moet ik een poosje stoppen, ik moet bakbloedworst halen, want vleesloos middageten is voor mij ontzettend balen.
Zo, ik ben er al weer en kan weer verder gaan, om jullie allen, zittend in mijn stoel, nog wat te woord te staan. Je hebt al wel begrepen: wij hebben het naar de zin, omdat wij van het leven houden: wij staan er middenin. Straks, na het middagmaal, doen wij een heerlijk dutje! En zo genieten wij van ons pensioen, heel knus hier, in ons hutje. En als het straks wat duister wordt, bij het naderen van de dood, hoop ik dat wij kunnen zeggen: “Wij hebben echt geleefd … tot aan het avondrood”.
En nu, mijn lieve mensen, houd ik er maar mee op. Een reuze warme Kerst en een goed Nieuwjaar gewenst!!! Uitroeptekens!! Stop!
-----
Gerrit Kuijk Senior uit “De Pellerije”,
Ali Kuijk-Witteveen, ook in gedachten bij je!
