406. WÄRREMTEWENSE
> Categorie: Literatuur
Gepubliceerd: maandag 28 november 2016
Veur Advent
-----
Zeuven uur, ik kieke in het donker.
Witte beslagen daken en närgens
stergeflonker.
De roeten van de auto’s bint
bevroren.
‘k Stoa rillend in de kamer kold en
verloren
-----
Möör binnen in mien brandt een lekker
vuur.
Een nieje dag maakt nieet enkeld mien
bliej.
Mien vrouwe is ter töt mien geluk nog
bie.
Slöp sloap van onschuld op dit vrogge
uur.
-----
Ook anderen bint wakker zoo um
zeuven.
Völlen zölt disse kolde dag meugelijk
nieet leuven.
Bint oke kold van binnen en alleen en
eenzaam.
Stoat innerlijk te kleumen veur hun
bevroren vensterraam.
Zee veult enkeld en alleen hun grote
ärremte.
Ik wense hun härtgrondig völle
wärremte
-----
Crödde van Niessel – Advent 2016
