351. DE TUUNHAMER
De tuunhamer lag noast zien lief toen Vader wier evonden
deur Piet diee deur zien moder nöör het weiland was ezonden
toen Vader te lange vort bleef um twalef uur bie het èten
en Vader zol zien spek met brune bonen väste nieet vergèten
-----
De domeneer hield in de kärke een hele mooie prèke
en het was egensgin zundag möör midden in de wèke
Hee had ‘teroaver dat Vader weer in een mooien hof zol stoan
Wöör hee van onzen Lieeven Heer de tuunpoalen mocht sloan
-----
Diee hof dat was het Pärredies en wel De Hof van Eden
Adam en Eva woonden döör ens in een ver verleden
De tuunhamer bestond toen al, zei Domeneer met kracht
Döörmee is völle later Abel deur Kaïn ummebracht
-----
Een ärremen van geest, diee veuran in de kärkebanken zat
en diee bliekböör genog van disse domme prèke had
liet zich deur disse domeneer volstrekt nieet meer bedrieegen
Hee riep keihärd, het galmden noa: Keerl, keerl, wat kön iej lieegen!
Ons Lieeve Heer hef met gin vinger diee hamer aneraakt
Mien vader hef hem eigenhandig veur Ome Dieks emaakt
-----
In wanhoop volden Domeneer frommelend de handen samen
Hee wist niks anders meer de doon as stamelend zeggen:
Amen
