326. Ook een hond ... !
An Drs. P. , ps. van Heinz Hermann Polzer (1919 – 2015)
-----
Zee liepen langes de grefte in Dèventer mien stad
Ik kuierden achter hun op ’t knärpend schelpenpad
An ’t rieemken leidden hee hun kleine zwärte hond
Diee blekten döör van puur plezier möör zoo wat in het rond
De veugels in de grefte diee hadden ’t döör nieet op
Diee hieven heel estrest hun kleur’ge entenkop
En d’olde man trok an de rieem en ‘Blekkie’ hield zien bek
En d’olde vrouwe zei: Hee dut nog steeds wat of iej zekt
En op het pad kwam ons integen een jong en vrolijk stel
Ze liepen wat te vriejen, nou joa, dat ken iej wel
Ze wazzen smoorverlieefd en keken beiden bliej
Ze glejen lang’s ons hen en wazzen zoo veurbie
En in ’t veurbiegoan, joa geleuf mien, ik ging deur de grond
Ze hebt al zeuven kinderen en dan ook nog een hond
Dat zei diee meid, en ik vond dat verschrikk’lijk ongeheurd
Het hef mien töt het dieepste van mien ziel ereurd
Jongen hier en jongen döör hebt hun eurdeel altied klöör
Jongen hier en jongen döör, joa ze zekt het möör
----
De olde man schoat èvenwels onmundig in de lach
Hee had het ook eheurd en lachten wat e dach’
En zei het an zien vrouwe, zee had een slecht geheur
Zee schaterden van pret en had hem heel goed deur
En ik kan hoaste roajen wat of zee hef edacht
Of dit stel kinder krig dat dieent nog ofewacht
Meschiens blif het bie hun wel bie een mooie hond
Möör “ook nog” blif dan weg, helaas dan ongegrond
Hundjes hier en hundjes döör, o’j ze wilt, iej zekt het möör
Möör een kindjen, da’s ook wöör, lig nieet altied klöör!
-----
Diepenveen, 22 april 2016
