298. Anpriesgrei

> Categorie: Literatuur Gepubliceerd: vrijdag 22 januari 2016

Ik liepe op de heide op de Helderense Berg

’t Was winter, helder weer, en ’t vroor ook nieet zoo ärg

’t Zunneken scheen fein en in de klöre koelazuren winterlucht

klonk enkeld stilte, nee, gin enkel vals cultuurgerucht

‘k Zetten mien op een bänksken en ik keek toen in het rond

tötdat ik an de horizont een prachtig rustpunt vond

En an den einder zag ik plotseling een kleine brune vlek

Toen diee wat groter wier, bleek het een schale en ik dacht: ‘Hé, dat is gek

een schale met een deksel zweeft hier deur ’t löög Heelal

‘k Bin heel beniejd wat of dat noe wöörachtig toch weer wèzen zal’

Een vlieegende schöttel leek het wel en ik wier plotsklap kats ontdoan

want het eigenaerdig vlieegmesjientjen kwam bie mien rustplaats’ stoan

Een luuk in ’t dak ging lös en der verscheen een met dukershelm getooide kop

“Nich kwam gatäran doe”, klonk dan een stemme; dat haalden mien uut het slop

want dat is Gotisch en ‘t beduujt: “Ik “komm’ oe nieet verscheuren”

En as Loekie de Leeuw dat zeg, dan kan oe niks gebeuren

Want dit was onze Ster-Loekie en dat is een lekker dier

Een ieder kan wel snappen dat ik op slag heel rustig wier’

Op de schöttel döör stond “MARS” in gotisch-schuuns eschreven

Döör kwam de schale dus vandan; was e möör döör ebleven

want dat e hier ekommen was zoo helemoal van verre

dat bracht mien noe weer deur de angst härtstikke in de wärre

Möör Loekie stelden mien gerust met een chocoladereep

een brune wikkel, “MARS” in rood, wöör langes een witte streep

Toen gaf e mien een väste poot en zei: “’t Is anpriesgrei”

Hee steeg weer in en op en liet mien achter op de hei

En döör zat ik allenig met dat stuk “Mars” in mien poten

Ik had ageenieet hem bedanki en veulden mien Twents kloten

Dat stuksken “Mars” heb ik toch möör heel lekker opegèten

En toen heb ik een tiedjen nog döör op de banke ‘zèten

Ik bin in sloap evallen en noa zeker een kwärtier

wier ik verkleumd hoast wakker en ik dacht: ‘‘k zitte nog steeds hier’

En toen ik stief opstond, dacht ik verwonderd en met rèèn

‘Wat mien is oaverkommen, kan echt zoo wöör nieet wèèn’

En kom iej op den biester deur al diee räre namen

Dan denk iej möör: ‘’t Zal mien een zörrig wèèn, ’t is möör een STER-reclame’

Donderdag, 21 januari 2016

 

Wij gebruiken één cookie, die essentieel is voor het functioneren van deze website. Lees meer: Privacy & cookies.

  Ik accepteer deze cookie.
EU Cookie Directive plugin by www.channeldigital.co.uk