290 Verdwienen
> Categorie: Literatuur
Gepubliceerd: maandag 14 december 2015
Verdwienen ziee ik ies wanneer het smelt
En water kump ter dan veur in de plaatse
En dat verdwient weer as het geet verdampen
Zoo geet het ook ons lèven in het laatste
-----
Verdwienen is veur mien een soort verdooien
De dood is väste met dat woord verwant
Ook ik, oldierse duine, wordt van duine ens een dooien
Duine en dood goat as verwanten hand in hand
-----
’t Is een proces dat stärt bie de geboorte
Heel langzaam glit ons lèven noar de dood
Dooien begint en eindigt bie de hemelpoorte
En niks in disse dooi hebbe wiej in de hand
Wiej wordt edreven deur het eeuwige verdampen
As zachte neerslag valle wiej an ’t onbekende strand
