241 Wiee van de twee?
Wiee van de twee?
Oaver de kluchtige “Oaveriesselse Boerenvriejerieje”
Hee was dominee en dichter en bezong de Achterhook.
Geboren was e in het mooie plèètsken Nee.
As predikant in Eibärgen gaf hee de Achterhook zien name.
Diee titel geet noe veur Graafschap al hoast driee eeuwen mee.
Willem Sluiter is zien name en hee is nieet zoo heel bekend.
Ik wete ook heel weinig van diee gelieefde dichter-domeneer.
Van Staring weet ik meer, want diee stond op de lieste
veur mien examens Nederlands; en hem vereer ik zeer.
Ene eeuw zit tussen beiden: Willem uut de zeuventienden
hef Anthony uut de achttienden helemoale nooit ekend
Ik mag ze beiden kennen en dat gef mien een geluksgeveul:
Ik veule mien, a’k an hun denke, as een klein kind zoo verwend
Ik kan mien vroagen: Schreven zee ook in hun eigen taal:
het Schipbèèks-Berkels of het hele olde Twentse Plat.
Een klucht in zuk een taal he’k nooit van hun elèzen.
Of hebt zee met het luchtig kluchtig boerenspel nooit wat ehad?
De Over-Ysselse Boere-Vryagie zol diee van Sluiter wèzen?
Of toch van Staring, al was dat een eeuwken later.
’t Is nieet in het Zuudsallands, zag ik wel bie het lèzen;
Achterhooks-Twents meschiens, möör ’t spölden an het water.
Wiee van diee twee, dat is veur mien de vroage van vandage.
Zee könt nieet antwoorden: de dichters bint al eeuwen uut de tied.
Ik hold ’t veur mien eigen toch op Willem, ondanks alles
wat ter eschreven is, möör meschiens goa ik te wied.
Ik zeuke deur en wiee weet word ik wiezer bie het sneuken
nöör dinger diee mien brengt bie ’t enigst juuste end.
En mocht ik bie mien speurtocht toch nog egensnieet slagen,
dan he ‘k toch völle ‘leerd, wat ik nooit heb ekend!
Crödde van Niessel