201 Dörpken Diepenveen
Van zuud nöör noord streumt ter den Iesselt en de streumkes
slingert zich as wèteringen onder de strakke lucht zoo blauw
Wiee der ens was, keert weer, raakt nooit ter uutekeken
Het dörpken lig ter altied greun en nimmer grauw
Ens stond in Borgele een bord met een politiehand
LET OP den ZIJWEG !, zei het, groot in ‘t zwärt eschreven
Wiesvinger van diee hand wees nöör mien greune land
‘k Ziee nog de poale met diee hand, zoo hoog’ eheven
En wiej hebt opelet: wiej bint de zieweg ofegoan
En ’t was in Rande wöör wiejbeiden dan belandden
Is het verwonderlijk dadde wiej heel bliej döör strandden?
Bleven der hangen, heet dat, en wiej wazzen heel content
Noe bint de kinder groot, zee woont hier geenieet meer
Möör zee komt hier met grote vreugde vake weer