193 Handeling
Handenlopen, een verrichting
diee bie mien al heel gauw mis ging
Ik wiste nieet hoe of dat kwam
Mien ärmen wieren dalijk stram
Noa één pas wieren ze al lam
Ik zakten as een zak terneer
Döörnoa deej ik het möör nieet meer
Vandage zag ik onder ’t goan
een keerlken op zien handen stoan
Ik vriege “Wöör zin iej toch op”
“De wereld ens zieen op zien kop
Zoo goa ik wand’len, loop möör mee”
Dat was noe wat ik wel graag deej
Hee ging an ’t lopen in diee stand
zoo möör dwärs deur het weideland
Zetten de benen an de grond
En leek döörnoa nog heel gezond
“Dat was een feine wandeling”
“Nee, ’t was een vremde handeling”