104 Voorbereidingen huwelijk
Op vrijdag de eerste november wilden Ineke en Peter in het huwelijk treden. Ze wilden een burgerlijk huwelijk niet alleen, nee, het huwelijk moest kerkelijk ingezegend worden.
Al jaren ‘kerkte’ Top, nou ‘kerkte’, dacht hij, bij Dominee Hans van der Veer in Deventer, dus hij vroeg Ineke of zij hun huwelijk door hem wilden laten inzegenen. “Graag”, had Ineke gezegd. “Die praat temminste niet over God de Vader, maar over God in de mens, waardoor de mens met een kleine letter een Mens met een hoofdletter worden kan”. Peter was het met die keuze helemaal eens geweest. Hijzelf was immers ook zeer vrijzinnig, welhaast humanistisch. Top vertelde, toen ze het over Van der Veer hadden, dat zijn vader, die puur orthodox was geweest, heftige discussies over God met de dominee kon voeren! Eens na zo’n discussie had Vader gezegd: “Hee is bèter as al diee andere dominees in Dèventer bie mekäre, want hij is op geleufsgebieed goldeerlijk!”
De dominee wou het huwelijk graag inzegenen. Ze kozen een mooie tekst voor de preek: ‘De Liefde is lankmoedig, Zij is goedertieren, Zij denkt geen kwaad’.
Ineke wilde het huwelijk graag laten inzegenen in het koor van de ‘Hervormde Kerk’ in Diepenveen. Ze belde met de koster. Dat was binnen een paar minuten geregeld. Toen belde zij het gemeentehuis in Schalkhaar en vroeg naar de Burgerlijke Stand. Voor ‘intekenen’ konden ze terecht op vrijdag de elfde oktober. De dienstdoende ambtenaar vroeg welke ambtenaar van de Burgerlijke Stand het huwelijk moest inzegenen. Ze kende de ambtenaren niet, dus liet zij de keus aan de vrager over. Die zei dat hij nog wel zou terugbellen.
Ze belde met ‘Zij aan Zij’ om de receptie te bespreken. Ze wilde liever geen bruiloftsfeest en Peter al zeker niet. Een Sallandse lunch was voldoende. Ook dat kwam helemaal in orde!
Tenslotte belde ze met Harmsen, de koetsenbezitter. Ze had geluk: de landauer en de calèche waren beschikbaar op die dag. Ze vroeg of Eppe zelf op de bok van de landauer wou gaan zitten. Eppe zei dat hij en zijn broer zelf de bruidswagen zouden bemannen. Er kwamen twee schimmels als trekpaarden. Top zag dat Ineke opgewonden raakte van dit gesprek, al kon hij niet horen wat ze zei.
Toen ze de hoorn opgelegd had, kwamen net Eddy, Hans en René binnen, voor de koffie. Top zag dat het haar op een idee bracht. Ze liet de mannen eerst vertellen over de fijne middag die ze met Peter op Krottmer hadden doorgebracht. Daar wilden zij nog wel vaker heen! Dat bracht Top weer op een idee!
Toen zei Ineke: “Jongens, ik heb een idee. Vrijdag de eerste november ga ik trouwen met Peter. Zouden jullie onze bruidsjonkers willen zijn?” De mannen begonnen te dansen van plezier: “Graag, graag, graag!” riepen ze in trio. Ineke greep onmiddellijk de telefoon en belde weer met Harmsen. Of hij ook een koets ter beschikking had voor drie personen. Aan haar reactie hoorde Top dat het in orde was.
“Dat is dus geregeld”, zei Ineke en op dat moment rinkelde de telefoon. “Ja”, hoorde Top Ineke zeggen, “De burgemeester zelf? Prima toch?”
“De burgemeester wil bij uitzondering zelf ons huwelijk sluiten, maar ik weet niet waarom”.
“Ikke wel, maar dat zeg ik nieet”, zei Top. En hij voelde tranen achter zij ogen branden. Hij stond maar gauw op en liep de kamer uit.
Buiten kwam hij Peter tegen die net naar binnen wilde gaan. Top begon met hem meteen over zijn idee: “Mo’j ens luusteren, jonge, ik wolle graag op Krottmer met oew camping wat doon veur jonges as Eddy, Hans en René. Dat zukke mensen döör onder leiding kamperen kunt. Denk iej döör ook ens oaver noa”. Peter vond het in principe een goed idee.
