82 Echte clown
Zoals een land van naam veranderen kan, doordat een dictator dat beslist, zo kan een voetbalclub van naam veranderen, zoals een alleenheersende trainer dat beslist. Zo gebeurde dat in drieënzeventig met Go Ahead. De roofvogelachtige nieuwe trainer van Go Ahead in Deventer, Barry Hughes, opvolger van Frantiçek, besliste, naar men zegt op eigen houtje, dat de naam Eagles toegevoegd moest worden. Top kon dat woord wel waarderen, te meer daar in de eerste wedstrijd onder Barry de spelers als ongeleide roofvogels op de tegenstanders in vlogen, Top meende dat het tegen Haarlem was, en het geleerde van Franti was meteen allemaal vergeten. Top vond het spel het aanzien eigenlijk meer waard en hij besloot wat vaker naar thuiswedstrijden van ‘Kowet’ te gaan.
Nu, na het bezoek van Franti ging hij ook maar weer eens kijken. Hij ontdekte dat het veld aan de Vetkampstraat omgedoopt was tot “Adelaarshorst”, wat hem deed denken aan het “Eaglesnest”, van Adolf Hitler in Oostenrijk. Hij zag in gedachten Barry daar op de bergtop staan met zo’n piepend rolfluitje in zijn mond, en hij schoot op slag hevig in de lach. Voetbal was geen breien, voetbal was geen oorlog, voetbal was entertainment.
Het stadion was uitverkocht! Gelukkig dat hij een kaartje in de voorverkoop gekocht had bij ‘Jansen aan de Brink’, de sigarenhandel.
Hij kocht onmiddellijk bij de ingang een programmaboekje met de opstelling van de beide elftallen ‘Ajax’ en ‘Go Ahead Eagles’. Zeven van de dertien spelers van Go Ahead kende hij nog: Peter Arntz, Martin Haar, André van der Leij, Dwight Lodeweges, Bart van Marwijk, Niels Overweg en de keeper Hennie Spijkerman.
Barry Hughes en Stefan Covacs, de beide trainers, zaten onder de wedstrijd voortdurend gekke bekken te trekken om de kolkende massa op de tribunes aan zich te binden. Die toeschouwers wilden wel!
De grote mannen als Johan Cruijff, Piet Keizer, Sjaak Swart en Ruud Krol moesten het voortdurend ontgelden bij het publiek. Toch schaamde Top zich niet dat hij naar de wedstrijd was gaan kijken. De uitslag mocht er voor Go Ahead trouwens zijn: 2 – 2.
Na die wedstrijd dacht Top wat anders over trainers van profclubs. Het waren net politici: Zich gedragen als volksvermakers, als clowns die publiek aan zich moeten binden. Zou zo’n ernstige vrouw als Ellis Berger, de echtgenote van Barry, zich niet schamen, als ze bij het zien van een samenvatting van een wedstrijd het gedrag van haar man waarnam? Haar ‘baas’, de VARA, waarvoor zij omroepster was, zou er trouwens weleens nieuwe leden mee kunnen winnen!
Onder het naar huis fietsen dacht Top aan meer zulke leidende clowns, uit de politiek bijvoorbeeld. Neem nou zo’n puberale clown als Hans Wiegel, op handen gedragen bij de VVD! Geen enkel ‘inhout’ met een ‘tee’ en geen enkele ‘inhoud’ met een ‘dee’. Enkel maar uitgeblazen rook uit een dikke sigaar. En de tegenpartij maar tegen de schenen schoppen en daar maar om lachen!
Of neem die Van Aght met zijn zwarte kuifje en zijn pruimenmondje, met opzet beide, om zijn integriteit te tonen. Het wekte het medelijden dat elke trieste clown opwekt. Maar of het CDA daar groot mee zou blijven?! Bij de ‘roomsen’ werkte zulk ‘Maria-gedrag’ trouwens wel, bij de ‘katholieken’ niet. Zij liepen massaal hun kerk uit of ze kwamen er niet meer.
Clowns, zij hadden een functie, zij vermaakten! Bij Hughes had Top het gevoel, dat hij inderdaad van binnenuit de clown speelde! Hij zag, dacht Top, voetbal als een vermaakssport. Hij zag het niet als ernst, laat staan als oorlog! “Volgens mien wördt hee nog ens echt clown”, dacht Top.
Barry speelde de clown, gelukkig, de anderen waren het, helaas.
