48 Afgekeurd
Het is zondag de achttiende maart negentien drieënzeventig. De verhuizing naar ‘Weltevree’ is al achter de rug. Tobias en zijn gezin wonen bij Oma. In zijn ‘luiestoel’ zit Top alle gebeurtenissen van na vijf februari nog eens te overdenken. Het is allemaal heel soepel verlopen eigenlijk. Zijn genezing ging voortreffelijk. Hij had absoluut nergens last meer van. Enkele verbouwingen aan de boerderij waren zo gebeurd door een plaatselijke aannemer, Kleinbussink, in Diepenveen. Maar het leukste was zijn ontslagprocedure.
Hij ontving op de veertiende februari een brief van de ‘bedrijfsarts’. De BKB bleek de bedrijfsgezondheidsdienst ondergebracht te hebben bij de ‘Rijks Geneeskundige Dienst’, die in Apeldoorn zetelde. Een week daarna reed hij met de auto naar Apeldoorn. Hij moest er om twaalf uur zijn. Tot kwart over twaalf zat hij in de wachtkamer. Toen kwam eindelijk de dokter hem halen.
Toen hij in de spreekkamer zat, zei de dokter: “Zegt U het eens”.
“Als ik mijn klanten zo zou behandelen als U mij nu al gedaan hebt, zou ik geen klant overhouden”, zei Top geërgerd.
“Wat nu?” vroeg de arts.
“U bestelt mij om twaalf uur en U komt zelf om kwart over twaalf aankakken”.
“Klinkt een beetje overspannen”, zei de dokter. Hij vroeg naar Tops naam. “Geboortedatum?” Top noemde automatisch de eerste zes cijfers van zijn legernummer: “270929”. Dat betekende immers jaar, maand en datum. “U bent wel een beetje in de war”, zei de bedrijfsarts, “want U weet U geboortedatum niet goed, U draait de zaken om”.
Top was toen bijna in de lach geschoten. Zo’n stomme oen had hij nog nooit meegemaakt. Hij liet het maar zo.
Na vijf minuten stond hij weer buiten, waar Tine, die met hem meegereden was, hem al stond op te wachten. “En?”
“Diee dokter was nieet goed wies of hee was oaverspannen”. En Tine schoot in de lach toen hij zijn verhaal verteld had.
Een week daarna viel er een brief in de bus, nog op hun oude adres. De inhoud loog er niet om. De bedrijfsarts had geconstateerd dat er door het ongeval dat Top gehad had, hersenbeschadigingen opgetreden waren. Daardoor zou zijn voorstel luiden dat Top uit zijn functie ‘wegens gebreken’ ontslagen zou moeten worden. En dat ontslag volde inderdaad.
“Hierbij delen wij U mede dat U uit Uw functie bij de BKB ontslagen wordt met ingang van 1 maart 1973.
De gebruikelijke afvloeiingsregeling voor hogere beambten is op U van toepassing. U zal een uitkering ineens gedaan worden van f 300.000, opdat U gedeeltelijk in Uw onderhoud voorzien kunt… “.
Dat was de inhoud van de brief.
Wat een opluchting. Top hoefde zelf geen ontslag te nemen! Dat scheelde hem anderhalve ton. En dat door de stupiditeit van een bedrijfsarts.
Het hele gezin genoot. Als zij het geld handig zouden beleggen, zouden ze zich heel lang zonder hulp kunnen redden.
Maar ze hadden andere plannen. Tobias verwoordde dat door te zeggen: “Ik goa eerst ens met de burgemeester van Diepenveen proaten en dan goa ik nöör de Kamer van Koophandel in Dèventer”. Morgen, de negentiende had hij een afspraak met de burgemeester.
