Pionnen onder de Preekstoel 52
… “Maar wie is de zevende?” vroeg de chef. Ze haalde de schouders op. “Ik sta voor een raadsel; ik begrijp er niets van”.
“U mag de telefoon wel weer nemen, Meneer. … Rake worp, Meneer, want anonymus dwingt U de burgemeester te bellen en haar in te lichten”.
“Gut ja, je hebt gelijk”. Hij belde meteen, maar de bezettoon klonk …. .
Na de uitgebreide intieme viering van hun officieuze verloving waren Pi en Mark die morgen zeer laat opgestaan. Nu voerde zij een telefoongesprek met Bob de Vree. Ze had erop gestaan zelf de voorman van ‘PION’ in te lichten over de gebeurtenissen van de vorige dag rondom haar eigen persoon. Aanvankelijk luisterde hij verrast en stil naar de heldere stem, die de plannen van het jonge paar uiteenzette, ook al had hij het ochtendblad gelezen, want hij had haar huwelijksaankondiging niet met Mark in verband gebracht.
“Van harte gelukgewenst, allebei, Mevrouw … . Wanneer zal het huwelijk plaatsvinden?”
“Geen Mevrouw, maar Pi… . De vrienden van mijn vrienden zijn mijn vrienden en … houd je vast, Bob… . Gehuwd zijn wel al, maar trouwen willen we op vrijdag de twaalfde september in jouw dorp, in het kleine gemeentehuis daar en jij moet tijdens de opening van ‘PION’ ons huwelijk in jouw kerk ‘inzegelen’, als je begrijp wat ik hiermee bedoel”.
Bob begreep het, maar hij was onuitsprekelijk verbaasd. …. Hij was verstomd.
“Hallo, ben je daar nog, Bob?”
“Ik moet dat even verwerken, Pi!”
“Dat begrijp ik … . Doe je het?”
“Het betekent dat jullie een belangrijke dimensie toevoegen aan deze hele actie”.
“Dat is ook onze bedoeling. Plaats en tijd zullen in de media nauwkeurig genoemd worden. Denk je eens in, wat een reclame!”
“Maar waarom doe je dit … …?”
“Denk er maar eens over na, hoe ik Mark heb leren kennen. Zonder zijn aanwezigheid op de receptie…. “. … “Maar jouw eigen positie, Pï…?” … “Vandaag gaat mijn ontslagaanvrage naar de Minister van Binnenlandse Zaken. Dan ben ik die positie kwijt … “.
“Nee, dat bedoel ik niet. Je ben nu betrokken bij illegale acties, Pi …; daar moet je jezelf wel van bewust zijn!” … “Ik denk er net zo over als jullie. Maar één ding, Bob, als bruid mag ik jou een kleine gunst vragen” … “En dat is?” … “Na de opening van ‘PION’ willen Mark en ik graag de twee worpen doen van de eerste beurt …; mag dat?” … “Natuurlijk, graag zelfs, maar heb jij nu de eerste worp al gedaan; je hebt ‘strike’ gegooid”. … Wat is dat?” … “Dat is de meest rake worp die men zich bedenken kan, alle tien pionkegels ineens tegen de vlakte!” “Is het dan zo belangrijk wat ik gedaan heb? Het is toch gewoon menselijk …. !” … “Dat is het hem juist”. … “Dank je”. … “Maar nu iets anders, Pi…. . Je weet dat het ons in wezen om de publiciteit gaat. Ik heb jouw hoofdcommissaris voor dit gesprek gebeld. Ik was bang dat hij de zaak in de doofpot stoppen wou. Maar dat kunnen we niet gebruiken, wan het moet uitgebreid in de krant komen. Ik heb gedreigd dat ik er ruchtbaarheid aan zou geven, als hij dat niet deed. Zou jij kunnen controleren, hoe hij gereageerd heeft? Anders moet ikzelf …. “. “Mooi dat je me dat zegt. Straks ga ik Mark voorstellen aan de hoofden van dienst in de gemeente. Daar hoort hij wel niet helemaal bij, maar toch … . Ik kom dus vanmorgen bij hem. Ik bel je er nog wel over” … “Prima!” … “Dan van mijn kant het laatste: ik zal in al mijn gesprekken, ook met de pers, laten vallen waar en wanneer ons huwelijk voltrokken wordt, en terloops wat zeggen over jouw kerk. Lijkt je dat in dit stadium juist??” … “Reusachtig! Niemand ziet nog enig verband tussen jou en die neppolitie. Doe het dus maar!” … “Dan hang ik je nu op. De groeten van Mark”. … “Tot ziens en houd je haaks!”
Lachend verbraken beiden de verbinding. …
