Pionnen onder de Preekstoel 38
… “Je bedoelt dat mijn geld niet stinkt, maar ik”, concludeerde Rijck. … “Dat is jouw gevolgtrekking, niet de onze”, weerde Karel af. “Wij vinden dat de door jou genoemde stinkerds in alle politieke, religieuze en andere organisaties voorkomen en dat de politieke kleur of welke kleur, tint, schakering dan ook daar niets mee te maken heeft, met die stinkerds wel te verstaan. Stinken is overigens zeer menselijk, weet je”. … “Jullie zijn wereldvreemde filosofen”, zei Rijck. …
“Wat heb ik je gezegd? Je zult het nooit begrijpen. Is die eenakter die wij voor je opgevoerd hebben en waar jezelf heel menselijk in meegespeeld hebt, wereldvreemd?” lachte Karel. … “Daar heb jij mij te pakken, .. ha, ha, ha, … haaa … “, antwoordde Rijck. “Maar wat is het allemaal moeilijk; laten we er maar over ophouden”. … En hij schonk de glazen nog eens vol.
Een half uurtje later nam hij afscheid van zijn nieuwe vrienden aan de reling van zijn witgewassen jacht.
Toen Bob hem de hand drukte, zei Rijck: “Ik moet de naam van mijn jacht veranderen”. … “Noem het ‘PI’S POT’”, zei Karel. …
Rijckert trok grijnzend zijn neus op. “Dat stinkt nog meer dan ‘TREKKER’; bovendien leg je de klemtoon verkeerd”. Rijckert begreep het namelijk niet!
Hij keek hen na tot zij tussen de pakhuizen waren verdwenen, liep peinzend naar zijn hut. Een nieuwe naam voor zijn jacht. Hij ging naar zijn boekenkast en pakte zijn stuk geraadpleegde ‘Woordenboek der Nederlandse Taal’, begon te vingeren onder ‘Pi …”, pieus, piezel, piezelig, piezometer, pigment, Pigott … “PIGOTT, manlijk, een zeer groote diamant van 47 karaat, in het bezit van den pasja van Egypte”, las hij. “PIGOTT”, mompelde hij, “PIGOTT”. .. Hij vond de naam passen in het beeld dat hij vanmiddag gekregen had. … “En ik de pasja, … ha, ha, ha, ….haaaaa!”
Toen zette hij het oude boek terug, stond op om een scheepsschilder te bellen, opdat die de naam van zijn schip kon veranderen. …
“PI is dus GOD”, fluisterde hij eerbiedig, want hij was goed calvinistisch opgevoed…. .
Zijn vrienden waren inmiddels in hoerastemming op weg naar huis, waar Ada zat te wachten. Zij hoefden geen e-mailtjes en sms-jes te verzenden en ook niets af te bellen !!!
