Pionnen onder de Preekstoel 4
Het waren Lina en Quirina; één maal had hij hen thuis gehad. Dat hij dat nu pas zeker wist! En ze waren aangesloten bij de A.I.V.D.? En ze hadden hem ontvoerd. Het duizelde hem. Heen en weer gingen zijn ogen, van Lina naar Quirina naar Lina. Ze keken medelevend en trouw en vastberaden. Ze wisten wat ze wilden.
Op dat moment werd er aan het linker portierraampje getikt. Quirina liet haar pistool achteloos tussen de voorstoelen vallen en draaide het raampje open. Een gemoedelijke politiekop wrong zich in de nauwe opening.
“Moeilijkheden dames … , meneer?” vroeg het hoofd, zich ook naar achterin wendend. “U staat hier al even en hier geldt een parkeerverbod op de oneven dagen en het is de elfde van de maand”.
“We overlegden even”, zei De Vree tot zijn eigen verbazing. “We wilden graag opbellen en we hebben geen mobieltje”.“Keert U de wagen dan en zet hem aan de overzijde, dan staat U goed dus. Zo is het spel en zo zijn de regels”.
De man bleef erg vriendelijk.“Mag ik even Uw rijbewijs zien, mevrouw?” Lina gaf het hem. Quasi aandachtig bestudeerde hij het, las hardop haar naam: “Van Wengen – Walgemoed, voornamen: Hendrika Theodora”. Toen gaf hij het terug.
“’n Avond dames … , meneer”.
Quirina draaide het raampje van de auto dicht, raapte haar pistool op en legde dat in het dashboardkastje. “Ziezo, dat hebben we niet meer nodig”.Lina of Hendrika Theodora keerde de wagen en parkeerde hem aan de overkant.
“Waarom gaf U de agent dat antwoord?” vroeg ze, toen ze de handrem aantrok.“Weet ik niet”, antwoordde De Vree eerlijk. “Maar waarom staat er een valse naam op Uw rijbewijs, mevrouw?”
“Die naam is niet vals, het is de mijne, professor. Lina is vals … , nee, beter … Lina is mijn tweede naam, weet U nog wel? Mij gegeven op college door ene hoogleraar De Vree, volgens zijn theorie: “Alle verandering begint met naamsverandering; een nieuwe vrouw, een nieuwe naam; een nieuw systeem, een nieuwe naam”. Als voorbeeld noemde U het onderwijs. Maak van “Kweekschool voor Onderwijzers” “Pedagogische Academie” en ziedaar, het systeem verandert, het niveau wordt hoger, de mensen veranderen. Maak van “Lager” “Middelbaar”, van “Middelbaar” “Hoger” en het aanzien stijgt, het peil gaat omhoog, het zelfbewustzijn wordt versterkt”.
De Vree herinnerde zich niet bij het op kaart zetten van zijn vrouwen enige naamsverandering te hebben toegepast, maar hij liet het maar zo. Beter was het zo weinig mogelijk meer te zeggen tot hij precies wist wat de dames eigenlijk wilden, want dat was nog steeds een raadsel. Blijven zwijgen betekende evenwel ook dat hij niet de oorspronkelijke naam van Quirina vragen kon; natuurlijk heette zij ook anders.
“U moet opbellen, professor”.Quirina onderbrak zijn gepeins.“Opbellen? … Wie? … Wat? … Hoe … ?”
“Ada … “.“O ja, Ada … “.
Even later stond hij in de groene telefooncel; de dames hielden de wacht. In het telefoonboek zocht hij zijn nummer, dat hij nooit onthouden kon. … Vos, Voskuilen, Vosmanne, Vreemdelingenverkeer, Vrielink, Vries … . Hij stond er niet in.
Bedremmeld opende hij de deur van de cel: “Ik sta niet in de gids … “.
