Pionnen onder de Preekstoel 92
… “Ik kan U verder zeggen dat wij, als dit centrum een geslaagde start heeft, proberen zullen meer ontmoetingscentra te stichten. Misschien wilt U nu al beginnen Uw medewerking daaraan te verlenen. De boetes die U ons betaald hebt, kunnen de eerste contributies zijn, die U als lid overhebt voor de “Stichting Pion”. Wordt U lid, dan bent U ook deelhebber, dat is mede-eigenares of -eigenaar van dit bedrijf. Onze administratie zal dat vanavond al graag voor U regelen. De gemakkelijkste wijze om dat voor elkaar te maken is deze, dat U zich even op het kantoor meldt, als U voor het komende stichtingsjaar, dat we op één januari aanstaande in laten gaan, géén lid van “PION” wenst te zijn. Ik dank U”.
Bob zag dat bij het applaus dat volgde de minister-president zijn hand opstak ten teken dat hij het woord wilde.
“Het woord is nu aan de heer Aastroom!”riep hij luid.
Wat verlegen beklom Arend Aastroom de kansel.
“Dames en Heren, ik ben Arend, ik wil straks graag met U de pionnen onder deze preekstoel laten dansen en springen”, zei hij onder algemene hilariteit. “Ik spreek hier niet als minister-president maar op persoonlijke titel. Ik moet dit met veel nadruk zeggen, omdat anders hier en in de huiskamers – hij wees op de teeveecamera’s – misverstanden zouden kunnen ontstaan. Ik spreek als lid van deze stichting.
Ik vind het denkbeeld van menselijke ontmoetingscentra buiten politiek, godsdienstig, gericht sportief, bijzonder cultureel of wat voor verband dan ook, een geweldig idee. Maakt U het de dames en heren van Bob de Vree en hun aanhangers mogelijk op deze weg van, laat ik het maar eerlijk zeggen, emancipatie door te gaan. Meer wil ik niet zeggen. Veel plezier!”
Nu was de tijd gekomen om met ‘samen spelen’ te beginnen. Bruid en bruidegom verwijderden met heel veel hulp het donkere zeil van de geelwitte bowlingbanen met de blauwe goten.
Daar stonden ze, de zesentwintig maal tien witte slanke pionnen onder de preekstoel aan het eind van de dertien keer twee brede banen, met daarboven de lichtjesdriehoeken om het resultaat van de worpen te boeken.
Onder voortduren applaus liepen Pi en Mark naar de dertiende baan, die van het geluk, recht voor de kansel.
De eerste zware ballen rolden in hun richting. Pi had de eerste worp. Mark hielp haar de vingers op de juiste plek te plaatsen. Alle medewerkers stelden zich in een halve cirkel om hen op, richtten hun waterpistolen op een punt loodrecht boven het begin van de baan, gaven water op het moment dat Pi haar aanloop nam. Fijne druppels daalden op haar neer, toen de bal begon te rollen. Onder grote geestdrift van de kijkers wierp zij zeven kegels om. Dan was het Marks beurt. Onder de fontein van zijn vrienden deed hij de laatste drie kegels ‘sneuvelen’.
“Share!!” werd er geroepen. Moederoverste glimlachte. … Het huwelijk was bezegeld. …
Enkel minuten later rolden de ballen op alle banen en dansten de kegels onder de kansel of liever …. huppelden de pionnen onder de preekstoel … .
Geschreven en voor de computer bewerkt in Diepenveen.
Voltooid op de 100ste Vrouwendag, 2011.
Diepenveen, maandag 16 mei 2011.
Gerrit W. Kuijk
