Rauzer - 02-11-2010

> Categorie: Columns Deventer Dagblad Gepubliceerd: dinsdag 02 november 2010

Op zoaterdag 31-10-2010, ik lei nog in bedde, heurden ik op de radio dat mien collega in de Hooghaerlemse -  Mederne - Schriefkunst (H. M-SCH) oaverlejen was. Ik hadde een boel met hem gemeen: geboortejöör zeuvenentwintig, schrieverschap, politieke inzichten, godsdieenstige opvattingen, uterlijk. Wat èvenwels enorm verschilden wazzen onze verwerkingen van een boel zaken. Hee rausden um zoo te zeggen deur de wereld , ikke nieet. Hee was een groot schriever volgens zien eigen, ikke nieet. Hee mos de hemel nog ontdekken, ik lèèfden vanuut mien kindsheid der al in. Hee had een ‘foute’ vader, ikke nieet. Zien moder ging van hem vort, mien moder nieet. Möör ik hebbe ekuurd van achtenveertig töt negenenveertig, hee nieet. Ik schreve “Een Dèventer Jonge in Oorlogstied” oaver mieneigen, hee “De Aanslag”, oaver anderen. Hee beweerden de oorlog te wèèn. Ik heb dat nooit durven zeggen, want mien hele wereld was ‘oorlog’. Met alle waerdering diee ik veur hem hebbe, hee had volgens mien de wereld nieet deur motten rauzen. Oke nieet in zien schrieverschap. Dan had hee al jören weerumme de Nobelpries veur Literatuur ewonnen

 

Wiee ‘rauschen’ opzuch in een Duuts woordenbook kump de volgende mooie umschrievingen döörvan tegen: ruisen, bruisen, ritsig zijn (van varkens). Rauschzeit is ‘paartijd’. Rauschig is ‘aangeschoten’, ‘dronken’. Ik zette döör nog bie ‘dionysisch’, want dat is een term diee mien Grote Collega zol anstoan.

 

In zien taal ging de Grote Derden nieet enkeld tekeer op stuk van formuleringen, hee rausden oke rond in de simpele hersentjes van diee hem lazzen! De meesten van zien lèzers snapten gin bal van de taal wöörin zien verhalen ont”aerd”den. De lèzers mossen löskommen van de eerdbol en met “De Rauzer” het universum deur rauzen. Dat rauzen begon al bie zien vrogste vertellingen. Ik denke an “Wat gebeurde er met Sergeant Mazuro”, een verhaal dat op Nieuw-Guinea spölt noa de Tweede Wereldoorlog. Ik vinde dat het echtste verhaal dat hee ooit eschreven hef, möör de meeste lèzers begrepen der gin bal van!

Een boel lèzers wilt nieet weten dat ze ‘De Rauzer’, mien pseudoniem veur de Grote Derden, ondanks zien latere begriepelijker werken, nieet kunt volgen. Ze proat highbrow-achtig mee oaver diee auteur en zien werk, zelfs noe, veur de teevee. Iej heurt an hun gezwets dat ze niks van de man begrepen hebt. Möör dat hef één veurdeel: Ze eert hem tenminsten. De noe onsterfelijke schriever zit ärns zich op de knieeën te sloan van het lachen, dat kon hee bie zien lèven al zoo smakelijk.

 

Bie het zieen van een petijtjen döppen van Ajax tegen Feyenoord zal hee, as de wedstried uut de hand löp, nieet meer ropen kunnen: “Wat een rauspartij!” Dat zol hee èvenwels nieet zeggen, want ik wedde dat hee het deur ‘VanDale’ “bargoens” geneumde woord egensnieet kenden. Of meschiens …? Hee was tenslotte toch wel een geleerde keerl ondanks zien wat ‘gebrekkige’ h.b.s.-opleiding. Hee leidden zieneigen op!

 

De Rauzer is nieet meer. De storm van verhalen is uuterausd. Noa de vader en de zönne is de heilige geest bevörderd töt Heerlijkheid! Vort … Grote Driee, möör wiee schrif, blif!

 

Crödde van Niessel    

  
 

Wij gebruiken één cookie, die essentieel is voor het functioneren van deze website. Lees meer: Privacy & cookies.

  Ik accepteer deze cookie.
EU Cookie Directive plugin by www.channeldigital.co.uk