27. Sollicitatie ULO 1956
Dertig nieje kinder kwammen der ende augustus bie het nieje schooljöör in de zesde klasse bie Gerrit. Toen Gerrit eerst möör ens testten wat de kinder zooal an kennis meebrachten, schrok hee zieneigen een ongeluk. De toafels töt tiene kenden ze nog egens nieet, loat stoan de breuken. Van de spelling wisten ze oke weinig. Met rèkenen en taal wazzen ze nieet verder as het derde leerjöör. Gerrit kon zien börste weer goed natmaken.Gelukkig had hee één uurken in de wèke wöörin hee lekker onderuut kon zakken, dat was as ene van de plaatselijke hervormde predikanten kwam um godsdienstonderwies te geven. Diee dominee vezuumden nooit, want hee was officieel verbonden as leraer an de rijkskweekschole; döör leidden hee de protestantse kwekelingen op veur een certificaat. Dan wieren diee leerlingen bevoegd um an de legere scholen godsdienstlessen te geven namens hun protestantse kerkgenootschap.
Dominee deej zien werk met völle plezier. Hee vertelden de verhalen uut het olde testament en het nieje met een boel geestdrift. Iej zollen hoaste denken dat de geliekenissen zelfs echt gebeurd wären. De kinder luusterden altied andachtig. Dat kwam oke deurdat Dominee de kinder huneigen met de mensen in de verhalen liet identificeren. Hee deej wat met Het Woord. De man, een echte fijne kerel, deej Gerrit altied an de Evangelist Johannes denken, Diee immers eschreven had “In den Beginne was het Woord, en het Woord was bij God, en het Woord was God … .”Het Woord was God … . Dominee gebruukten het Woord um bie de kinder te kommen. Hee liet as het wäre de kindekes töt dat Woord kommen … . Dat bracht Gerrit töt een nieuwe oavertuging: Het Woord was God! Het brak ineens bie hem deur, zoo möör, toen as hee op een middag nöör Dominee zat te luusteren. God zat in Het Woord: in een Geveul, in een Gedachte, in een Gebaar, in de Taal, in ieder diee sprèken en eventueel schrieven kon. Het zat in de Mense. As de Mense sprak, kon hee God scheppen, in Het Woord. God had de Mense nieet eschoapen, in zien woorden schiep de Mense God. Zoo mosten de godsdiensten ontstoan wèzen: Mensen vertelden wat zee dachten en veulden, anderen neumden dat God zien woorden.Zoo zat dat in mekaere. Hee was ter noe helemoale klöör mee.
In oktober zesenvieftig wier der an de ULO Ceintuurbaan in Dèventer een leerkracht evroagd. Gerrit was inmiddels begonnen an zien studie MO Nederlands. Hee besloat te solliciteren. Het heufd van de ULO deelden hem mee dat hee op bezeuk kommen wol um een lesse in Gerrit zien klasse bie te wonen. Dat most een aerdrijkskundelesse wèzen. Van diee lesse herinnerden Gerrit zieneigen later niks meer, möör hee wist nog wel wat diee man ezegd had: “Ik heb het laatste half jaar niet zo’n goede les meegemaakt”.
