97. Jeugdvoetbal: Eer an Fik, Bé, Jeugd, Leiding - Gerrit Kuijk
In september 1963 kwammen wiej, mien vrouwe, ik en vier kinder in de Van Bommelweg in Diepenveen te wonen. In de beginjören zeuventig kwammen wiej in contact met het jeugdvoetbal deurdat twee van onze driee zöns bie ‘Diepenveen’ gingen voetballen.
’s Zoaters reej mien vrouwe of ik bie uutwedstrieden van de jonges met ons keukbliksken mee um de jonges op hun plaatse te brengen.
Op een oavend kwam Henk Gerrits, bèter bekend as Fik, bie ons um mien wat te vroagen.
Het is met ere dat ik Fik hier neume, want hee hef zoovölle veur de jeugd edoan, dat nieet veur niks het ‘Henk Gerrits – Jeugdvoetbaltoernooi’ nöör hem eneumd is. Ik kan noe alle onvolprezen jeugdleiders van het jeugdvoetbal goan neumen, möör dan ziee ik deur de bomen Bé Bos nieet meer. Ik loat het dus möör bie disse twee geweldenären uut de voetbalsport.
Goed, noe de vroage van Fik op diee oavend in de jören zeuventig. Hee, Fik, vroeg of ik as older van twee jeugdvoetballertjes mee wol goan met een jeugdweekend in Hoenderlo, in een jeugdherberg. Zee as jeugdleiding hadden een ‘voetbalweekend’ döör epland in de jeugdherberg van Meneer Hoozemans. Fik vrèèsden verzet van de olders tegen zon uutjen, wiel de leiders van de club nog zoo verschrikkelijk jong wären. As ter een wat olderen meeging, met zien vrouwe eventueel, zol dat het vertrouwen in de leiding versterken. Op dat verzeuk van Fik hebben mien vrouwe en ik toen spontaan ‘Joa’ ezegd. En nieet enkeld dat, ik hebbe mien toen dalijk as jeugdleider van ‘Diepenveen’, als trainer van de pupillen op woensdagmiddag en as vaste begeleider van jeugdelftallen beschikböör esteld; ik had immers een ‘amateurs-clubleider-diploma’. En zoo ving mien loopbane bie Diepenveen an.
Het weekend in Hoenderlo wier een enorm succes, nieet enkeld veur de jeugd, oke veur de leiding. Diee leerden um tiedens de ‘werkuren’ oaverdag gin alcohol, een pilsjen dus, te gebruken, möör döörmee te wachten tut de jeugd nöör bedde was. An de voetbaljeugd wier een stuk verantwoordelijkheid egeven deur ’s oavends en ’s nachts ze zelluf hun sloapzalen te loaten regeren en … de oldsten van zeuventien en achttien jöör der op te wiezen dat biergebruuk gin veurbeeld was veur de jongsten. Alle jonges, nou alle … , werkten met plezier mee. Het was één groot feest.
Ik herinnere mien dat toen wiejluu de eerste keer, het jeugdweekend wier een traditie, uut Hoenderlo weerumme kwammen alle jonges deur hun olders op zundagmiddag van het clubhuus an de Möllenweg opehaald wieren, behalve deur de chauffeurs van de auto’s diee de jonges nöör Hoenderlo ebracht en ze terugge-ehaald hadden.
In mien herinnering wären toen de Diepenveense jonges veur het grootste deel heel meegoand met wat ik as oldere man van ze eisten. Ik hebbe mien op de trainingen en bie de wedstrieden nooit kwoad behoven te maken. Een paer woorden wären genog. Respect hadden ze veur de leiding. Kortumme, mien jören zeuventig wären prachtig bie de voetbal. En ik denke diee van Bé Bos en Henk Gerrits oke.
Ook de belangstelling van de olders was groot. De olderoavenden wieren druk bezocht. En toen het antal jeugdleiders te klein wier veur het greujende getal jonges en ik as veurzitter van de ‘Jeugdcommissie’ medewerking verzocht aan vaders en moders, wier döör spontaan op ereageerd! Dat was een hele mooie opstèker.
An alles kump een ende, behalve an een metworst, want döör komt ter twee an, dus ik namme tegen de tachtiger jören ofscheid van ‘Diepenveen’, möör nieet van härte. De uutreiking van het diploma ‘Lid van Verdienste’ (12 – 12 – 1977) verguldden de latere ofscheidspil wel. Zoo krege ik ook twee enden net as een metworst: een mooi diploma en een wat verdrieetig ofscheid.
Leden diee mien kenden of nog kent, bedankt veur de mooie tied diee iejluu mien bie ‘DSC’ of ‘Diepenveen’ eschonken hebt!
