249 Te zware kost
Hij is zo gek op zoute vette boerenleverworst.
Wanneer hij bij zijn slager komt, koopt hij altijd een lekker stukje;
en thuisgekomen snijdt hij het dan – tong uit de mond - in vieren,
voor op één met boter dikbesmeerde boterham, en die dan zonder korst.
Ook is hij gek op boerenkool met lekkere donkerbruine rookworst
en zuurkool met veel uitgebakken spekjes en aardappels door elkaar.
De rookworst die moet Gelders zijn en vol met vette sappen:
Ja zeker, hij is een echte vette lekkerbek, voor zulk een pot steeds klaar.
Laatst lag hij op de bank bij zijn heel lief attente huisarts
om zijn bloeddruk weer eens door haar op te laten meten.
“U hebt hypertensie” , zei zij, verschrikt toch wel, op een zeer milde toon,
“U hebt de laatste tijd vast veel te zwaar gegeten”.
En zij vat blijkbaar niet dat het gewoon helemaal door haar komt:
Zij windt hem steeds verschrikkelijk op, alleen al door haar lief gezicht.
En dan die vriendelijke lach waarmee zij hem steeds gans en al verstomt!
En zij begrijpt maar niet dat het niet aan het vette zoute wintereten ligt.
Hij staat weer bij de slager en koopt toch weer die boerenleverworst.
De slager toont hem een heel mooi stukje – zo’n twee honderd vijftig gram.
“Snijdt U toch maar de helft eraf voor mij”, hoort hij zichzelf dan lachend zeggen,
“anders te zware kost - ik heb veel te hoge bloeddruk - voor op de boterham”.
Dan kijkt hij om en wie staat daar met een leuk lachje om haar lippen?
Zijn lieve zachte huisarts en zij kijkt hem heel glunderend glimlachend aan.
Zij knikt hem dan heel lievend toe, begint plotseling vurig rood te blozen:
beseft blijkbaar opeens dat “te zware kost” enkel op haar kan slaan.
Ik heb vernomen dat zij heel binnenkort gaan trouwen.
Ik hoop dat hij met haar heel erg gelukkig wordt.
En ik vermoed dat zij wel weet dat liefde mede door de maag gaat:
Aan lekkere te zware zoute vette kost komt hij vast niet tekort!
Om voor te dragen op bruiloften en partijen
