196 Uut: 'HELIAND'
Blieje Boodschap
Een dichterlijke geschiedenis in oldgermaans riem uut de Oldsaksische ‘Heliand’in het Dèventers vriej oaverezet deur de Dèventerse dichter Crödde van Niessel
In diee dagen stuurden de keizer uut Rome, Octavianus, nöör alle windstrèken een order met de boodschap, ofekondigd deur de keizerzelluf, met een boel bombast, an alle keuningen, alle inheemse heersers, hertogen, diee in keizerlijke koloniën commando voerden.
Het heetten dat hee diee buten zien land verbleef, zien bakermat most opzeuken, um zich döör te loaten zieen en inschrieven bie de ofgezanten van zien heerser. Allemoale mosten zee goan nöör de strèèk wöör hun stamme zien wortels had, nöör hun eigen stad.
De order wier wereldwied opevolgd. Het wemelden van het volk langes de wegen in het hele riek. De boodschappers rejen oaveral hen, zee kwammen van de keizer of, echte bookholders wären het, diee goed konden ‘schrieven’. Nauwkeurig wieren alle namen enoteerd nöör strèèk en stamme, Gin mense mocht de hem nog op te leggen belastingen ontlopen. Ofstoan most ieder mense zien heufdelijke heffing.
Toen ging oke Jozef de Goede met zien huusvrouwe Maria op pad, zooas de machtige goddelijke heerser het wol: zee zochten hun veurvaderlijke heem, de burg Bethlehem, wat de bakermat van hun veurolders was, stad van hun stamme en dus van disse Heilige Maagd Maria de Goede. Döör had de Koninklijke Stool estoan van de Vorst uut vrogger dagen, David de Goede, diee lange de scepter ezweid had oaver de strèken wöör de Hebreeërs woonden of zwierven, vanof zien torenhoge trone. Zee stamden uut zien geslacht, wazzen kinderen van zien stamme, allebeide deur geboorte.
Het oaverkwam Maria dat zee, toen zee döör wären, het deur God beloafde Borelinksken böörden, een Zönneken, in een schuurken in Bethlehem, alderbastend Sterk Kind, härtstikke Stoere Keuning: noe was de Anekondigden op disse wereld ekommen, in Luuster en Licht, zooas al vake veurhen veurspeld en beschreven was eworden. Zoo was alles wöörheid eworden wöör ooit wat oaver ezegd was, in Heilige Ootmood kwam Hee hier op eerde deur Eigen Kracht, zeukend nöör de zwakken.
Toen nam Zien Moder Hem in Haer Handen, bakerden de Boreling in wärreme gewaden, in de pellewèverieje op zien mooist in plooien ewèven, vol fiene franje, en vliejden Hem, dat kleine Menneken, dat Kind, Lieefdevol, met Haer beide Wärreme Handen veurzichtig in een kribbe, allewel Hee Gods Kracht had en Meester van de mensen was. Döör zat Zien Moder noe bie Hem, waakzaam, want Zee hield de wacht oaver Hem, dat Heilige Borelinksken: Zee wist met grote zekerheid wat Zien Ofstamming was.
In diee nacht wären in de wiede drèven buten völle kudden, diee ehoed wieren deur peerdeknechts, potige herders, diee de wacht mosten holden oaver het vee op de velden: zee zaggen in de lucht de duusternis in tweeën scheuren en Gods Licht scheen deur de wolken en oaverweldigden de wachters in de weiden. Toen wieren zee egrepen deur grote vreze, diee keihärde keerls en zee wären kats van de kaerte:
Zee zaggen mien döör een Machtige Aertsengel kommen, diee hun ansprak, en tegen de wachters zei nieet bange te wèzen veur de Goddelijke Glans: ‘Ik zol oeluu’, zoo zei Hee, ‘Lieefelijke dinger willen zeggen zoo wöörlijk Ik hier hange, en verkondigen oeluu met grote kracht: noe is Christus geboren in disse zelde nacht, Zalige Zönne Gods, Goede Herder, in disse Davidsstad.
De hele mensheid wördt härtstikke opetoagen, alle volken bint bliej. Wöör iejluu Hem vinden kunt? In Bethlehemburg, de Alderbeste Boreling: heb dit as herkenningstèken, wat ik oeluu noe geven goa in wöre woorden, dat Hee döör wärrem ebakerd lig, dat Kindeken, in een kribbe, èvenwels is Hee Keuning oaver de hele eerde en de Hemelen en oaver alle schepsels ’s Werelds Heerser’.
Krek as Hee diee woorden esproaken had, verscheen um diee ene Engel hen een hele schäre anderen: een Heilig Heerleger, vanuut alle Hemelse Gewesten, Glunderend Volk Gods, en Zee sprakken menig lofwoord uut an de Here van alle luu op eerde. Toen hieven Zee een Heilige Hymne an, en Zee zwèèfden as Heileuvers weerumme nöör de Hemelse Gewesten dwärs deur de wolken. De herders heurden hoe of de massa’s Engelen hun Almachtige God met weerdige woorden leufden en eerden: ‘Ere noe’, kwèèlden Zee, ‘an de Keuning zelluf in het Heugste Hemelriek en Vrede op eerde veur mensen met een beste inborste, diee hun God dieent’.
Diee herders snapten dat zee schitterende woorden vernommen hadden, een Blieje Boodschap: wiel ziee de wacht hielden, was in Bethlehem dieezelde nacht het Krachtige Kind Christus eböörd, wat ziee zieen mosten, deur de Heileuvers ebracht.
En um reden dat de herders het tèken dat zee van de Godsengel ekregen hadden zoo goed verstoan hadden, trokken zeezelluf op um God zien Kind te zieen en zee vonden en Vader Jozef en Moder Maria en het Heilige Keuningskind liggend in de kribbe. En zee eerden en prezen God en zee trokken wöörlijk gelukkige luu weerumme nöör hun beesten buten in de weidevelden en onderwiel vertelden zee an allen diee luusteren wilden oaver wat zee eheurd en ezieen hadden.
