154 Heft
> Categorie: Literatuur
Gepubliceerd: maandag 23 mei 2011
Ik hold het noe al jören streng in handen
Het is nog glad zonder een smetjen roest
Toch is het deur mien nimmer opepoetst
‘k Nam het oke mee nöör verre vremde landen
Nooit heb ik het gerust uut handen kunnen geven
Ik hebbe steeds emeend het bie mien te motten holden
Bie storm en schoeren, bie hitte en bie kolde
Zoo is het altied in mien voeste ebleven
Noe bin ik tachtig en het glanst nog onverdacht
Nog jören kan ik het nog onverveerd hanteren
Allewel ik noe beginnen mot d’umgang aan anderen te leren
Toch zal ik het nooit uut mien voesten loaten goan
Mien opvolgers zult het mien uut handen motten sloan
