Pionnen onder de Preekstoel 47
Rake Worpen
Ook in de vroege zonnige morgen van vrijdag de achtste augustus zwermden de krantenbezorgers van het beruchte en beroemde landelijke ochtendblad “BAR EN BOOS” uit om de resultaten van de vrije nieuwsgaring in duizenden brievenbussen te werpen. Zo werd in duizenden gezinnen voor of aan het ontbijt zoals iedere ochtend het voorpaginanieuws bijna gelijktijdig bekend.
Die morgen waren het drie uitgebreide berichten die enige stof tot ‘spreken’ gaven. Daar was in de eerste plaats het verslag van de receptie van de nieuwe ambassadeur van het land met die onuitsprekelijke naam. Het besloeg de halve pagina in lovende woorden voor de nieuwe staat.
In de tweede plaats was er een prijzend artikel over het optreden van de residentiepolitie bij die gelegenheid onder de kop: POLITIEMENSEN ALS ENGELBEWAARDERS, waarin de positieve bijdrage van het politiecorps bij het slagen van de receptie hooglijk werd geroemd.
Tenslotte stond er het artikel over Mevrouw Pia Boerstra, de jonge burgemeester, die, naar men uit zeer welingelichte kring vernomen had, ontslag nemen zou in verband met strikt persoonlijke omstandigheden. Waarschijnlijk zou zij spoedig in het huwelijk treden. Een lelijke foto, bar en boos, was daarbij afgedrukt.
Het laatste bericht veroorzaakte enige opschudding in het land. Hoe kon iemand zo’n glanzende carrière zo abrupt beëindigen? Niemand echter dan de ingewijden zagen het verband tussen genoemde drie berichten, ook de hoofdcommissaris van politie in Haaglanden niet. Die ochtend zat hij extra vroeg aan het ontbijt, want hij wilde op tijd op het hoofdbureau zijn. Twee zaken had hij af te handelen: de commissaris voor speciale taken een veer op de pet steken voor het geweldige idee zeven mensen in te zetten op de receptie en een onderzoek in te stellen naar het feit dat hij, de hoofdcommissaris, niet op de hoogte gebracht was van dat idee. Als hij de vorige dag in zijn telefoongesprek met de burgemeester niet de tegenwoordigheid van geest gehad had net te doen alsof hij ervan wist … . Hij moest er niet aan denken.
Hij pakte het ochtendblad, dat naast zijn bord lag, keek vluchtig over de voorpagina, begon bijna te blozen bij de kop ‘Politiemensen als Engelbewaarders’, maar verslikte zich in zijn thee, toen hij las: ONTSLAG BURGEMEESTER BOERSTRA.
Het lukte hem nog net zijn kopje neer te zetten, hij hing in een bijna verstikkende hoest boven zijn bordje; hij kwam er bijna niet meer uit bij. – Zijn vrouw trachtte hem eruit te helpen door hem stevig op de rug te slaan, wat niet veel uithaalde. Eindelijk kwam hij tot bedaren.
“Hier”, zei hij hees, “Lees!”
Zijn vrouw las .
“Verstandig”, zei ze en ze knikte erbij. “Erg verstandig van die meid. Zij is geschapen voor het gezinsleven. Voor zo’n vrouw is het huwelijk het hoogste wat ze bereiken kan. Ik hoop dat het waar is wat hier staat”. En rustig gaf zij hem de krant terug.
“Dan krijg ik weer een ander baas!” brieste hij. “Kan ik weer opnieuw beginnen het politiecorps te gaan reorganiseren … en dat op mijn leeftijd…!”
Geprikkeld stond hij op. “Kom, ik ga naar het hoofdbureau … . Tot vanmiddag”. --- Hij gaf haar een kus op het voorhoofd en ging. …
