Pionnen onder de Preekstoel 22
Er volgde bijpassende sprankelende muziek. Bob zette de stereo-installatie uit, kwam weer naast Ada liggen. Een hele tijd zwegen ze. Toen zei Ada aarzelend: “Als je PI hebt, hoef je niet altijd in hetzelfde kringetje rond te draaien. Je kunt zelf cirkels vormen en daaruit een bol. Je kunt spannen en ontspannen, want je kunt zelf je ruimte kiezen. Jij wilt van je atelier dus een soort ontspanningscentrum maken voor iedereen, want ieder moet spelen met elk”.
“Precies”, antwoordde Bob, “dat is het tweede deel van het antwoord op je vraag waarom ik die polite-imitatieproef op jou nam. We maken reclame door het land nieuwsgierig te maken. We proberen anoniem de pers te halen, …… nou ja, en dan zien we verder”.
“Maar je wilt toch niet beweren dat je in je centrum “Halma” en “Mens, erger je niet” wilt laten spelen?” lachte Ada.
“Toch wel zoiets”, zei hij en haalde een tekening uit de la van zijn bureau. “Hier, dit is het ontwerp voor de afbeelding boven de hoofdingang”.
Nu kwam Ada toch ook even overeind. Ze keek en sprong toen verrast van het veldbed.
“Schitterend!” riep ze. “Het zit vol PI! Hoe kwam je op het idee? … En nog veel meer spelletjes vond de pionsoof uit … Geweldig! Heb je soms ook al een naam voor je centrum?”
Hij knikte: “”PION”, afkorting van PI-ontspanningscentrum. Maar houd mijn plannen geheim, zeg hoogstens tegen de mensen dat we na de élite nu de mensheid gaan bedienen. Van de Allerhoogste gaat de Kerk via de Wereldtop naar de Mensen. En het is nog waar ook”.
Even staarde hij voor zich uit. Toen vervolgde hij: “En nu gaan we Karel en Mark bellen. Dan kunnen we de plannen verder bespreken met z’n vieren, als jij temminste echt akkoord gaat”. “En of … !” was haar reactie.
Hij zocht het nummer van Karel op in de gids. “… Roozeboom, Rorijs, Ros, Rosdorp, Rosendahl, Rosendal, Rosman K ... .....”.Hij nam de hoorn, draaide Karels nummer. De bel ging over … .
“Met Karel Rosman”. “Ja, met Bob … “.
Voor hij verder gaan kon, viel de stem van Karel al weer in. Ada stond stil te luisteren, maar ze kon weinig opvangen, omdat Karel aan het woord bleef … .
“Ja Bob, ik weet dat jij het bent, ouwe jongen. En mocht je niet aan de lijn zijn, dan vraag ik ieder andere medewerker excuus die mij gebeld heeft, want dan staat op dit moment een ander naar deze band te luisteren. Bob, ik heb er natuurlijk rekening mee gehouden dat je Mark en mij in dit weekend zou willen bellen om je plannen met ons te bespreken. Jongen, ik heb gelijk gekregen, is het niet? Fijn dat ik zo’n apparaat heb dat praat zonder dat het respons verwacht; ik kan je er allerlei leugens mee op de mouw spelden, maar dat doe ik natuurlijk niet. Ik ben namelijk gewoon thuis, misschien, want het kan zijn dat Mark en ik achter mijn huis in de Zandwetering zitten te vissen. Misschien doe ik ook wel wat anders, tenslotte is het een prachtig weekend. Hoor je dat, Bob? Het is weekend en schitterend weer. Daarna komt er een maandag, waarop je al je goede ideeën met ons en de andere medewerkers bespreken kunt.. Geniet, ontspan je, o ja, de groeten aan Ada! Als je een boodschap hebt, kun je die na de pieptoon inspreken; mijn mobieltje staat namelijk uit. Tot maandag”.
Lachend sloot Bob af, schudde zijn hoofd en zei: “Die Karel, hij is een groot pionsoof”.
“Wat zei hij?” vroeg Ada. “Bel hem op, ik kan het niet navertellen. Maar hij heeft gelijk!”
Ada belde. Eerst glimlachte ze; toen lachte ze geluidloos. Eindelijk luisterde ze ernstig de band uit, sloot bedachtzaam af.
“PI”, zei ze. Ze kwam op Bob af, ernstig. Met haar handen op de rug rekte ze zich in haar volle lengte uit. “Heb ik PI?” vroeg ze.
Hij zag haar rondingen onder haar dunne zomerkleding. “Kom”, zei hij. Hij nam haar bij de hand. …. Ze hadden een heerlijk weekend.
