Pionnen onder de Preekstoel 72
… In een strook onder het schrijven stond wie zich aanmelden konden voor de opening van “PION” en dat genodigden een introducé(e) konden aanmelden. De extra genodigden moesten wel meerderjarig zijn. Eventueel kon men zich per e-mail aanmelden.
Meester Paulus Cloeck, de rechter die korte tijd van zijn auto beroofd geweest was, vond naast zijn uitnodiging een persoonlijk epistel in zijn couvert, afkomstig van de dames welke hem te slim afgeweest waren:
Mijnheer,
Het spijt ons dat wij niet op Uw wens om in Uw wagen plaats te nemen konden ingaan, zoals Ù dat verlangde. Het slagen van onze politieactie stond of viel gedeeltelijk met onze arrestatie.Daar wij U eigenlijk meteen al wilden laten weten dat onze bedoeling niet zo kwaad was, hanteerden wij ons waterpistool. Wij hopen dat die verfrissing voor U een opwekking geweest is de kleine tegenslag moedig te dragen.
Opdat wij persoonlijk onze verontschuldigingen kunnen maken, moet U echt naar Kikkerdiep – Dorp komen. Ook willen wij onze kennismaking met U graag voortzetten.
Neemt U ons niet kwalijk, dat wij met onze codenamen tekenen.
Hoogachtend, Haya en Ida
Hij kon het echt niet helpen, die Paulus, maar hij was tot tranen toe bewogen van het lachen, toen hij het briefje las. Hij stelde zich voor welk een plezier het de dames gegeven had dit schrijven op te stellen. Hij liet zijn vrouw beide papieren lezen.
“Wij gaan erheen, Paul”, zei zij onmiddellijk. “We moeten alleen bij “PION” bewaking regelen voor onze woning, denk aan die dreiging tot vernieling van die drugsmaffia!” schaterde zij.
In zijn vrolijke bui ging Paul dadelijk achter zijn laptop zitten, nam de gegevens van de strook over, zette er een PS onder: Zorgt U a. u. b. voor ‘politiebewaking’ van ons huis en verzond zijn aanmelding spontaan naar het vermelde mailadres.
Openhartig als hij was en overtuigd van de verfrissende functie van de Pers, reed hij naar het redactiebureau van het “Dagblad voor Het Oosten”, want de vrije nieuwsgaring lag hem na aan het hart, want .... zijn vader was lang hoofdredacteur geweest van een landelijk nieuwsblad met principes. Hij ging nu dus even “in de schoenen van zijn vader staan”. Hij citeerde in gedachten daarbij een goede vriend; die had bij een gelegenheid, officieus, eens tegen hem gezegd: “Paul, wat ik zo in jou waardeer, is dat jij altijd in de schoenen van je cliënten gaat staan”. Hij had ervan moeten blozen.
De minister-president ontving behalve de uitnodiging om bij de opening van “PION” aanwezig te zijn een heel uitvoerige brief. …
