Pionnen onder de Preekstoel 55
PUBLICITEIT
“Kijk eens”, zei de ministerpresident in zijn wekelijks ’Gesprek met de Ministerpresident’, die vrijdagavond op een vraag van zijn interviewer, “Het is niet aan de regering te beoordelen of de uitgaven voor een receptie als van de ambassadeur van “Waawoowoewaaoewoowoe” wegsmijterij is van ontwikkelingshulpgelden, maar aan dat land zelf. Ons land heeft de nieuwe natie erkend en daarmee is de kous voor ons af. Wie zegt ons overigens dat deze receptie uit die financiën betaald is. Ten tweede, een ontvangst als deze heeft een dimensie die door buitenstaanders dikwijls niet opgemerkt wordt. Er worden informele contacten gelegd, die leiden kunnen tot economische en politieke ontwikkelingen, bilateraal vooral, maar ook internationaal, die bepaald niet te verwaarlozen zijn. Denkt U enkel eens aan de buitenlandse investeringen”.
De ondervrager nam genoegen met dit antwoord, stelde vast dat zijn tijd bijna voorbij was, een opmerking die de teeveekijkende hoofdcommissaris van Haaglanden haast in de lach deed schieten, en gaf heel beleefd ‘Meneer de Ministerpresident’ de gelegenheid “het laatste woord” te spreken. De hoofdcommissaris bleef lachen.
“Nu we het nogal uitvoerig over die receptie gehad hebben, lijkt het me op zijn plaats te verklaren dat de politieautoriteiten van Haaglanden een zeer lofwaardig initiatief genomen hebben. U weet, U kunt dat althans weten, dat het gebruik van spiritualia door autobestuurders op recepties en bij andere gelegenheden hand over hand toeneemt. Wat hebben nu de corpschef en zijn staf gedaan? Zij hebben gezorgd dat de habitués een huisgeleide kregen. Mij was een politieman toegevoegd om mij onopvallend in te lichten. Alle hulde aan de politie! Meer heb ik niet te zeggen. Ik dank U… “.
“Potvoldriedubbeltjes …!” riep de hoofdcommissaris, terwijl hij nijdig de knop van zijn toestel indrukte, “dat had ik kunnen weten, dat de ministerpresident de zevende was, want die lui willen aan de weg timmeren. Stom … stom … stom …. Stom …”.
Hij sloeg zich enkele keren hard tegen het voorhoofd.
“Wind je niet op, slecht voor je hart”, zei zijn vrouw nuchter. “Jij kunt er niks aan doen”.
“Nee, nu niet meer, het is gebeurd, maar wat nu…?” vroeg hij. “Ik kan maar één ding doen en dat is vanavond laten omroepen dat de mededeling van ministerpresident Nachtegaal op een misverstand berust. Dat is trouwens niet het juiste woord, misverstand, want ik heb geen contact met hem gehad. Ik bel het journaal … !”
Zo kwam het dat aan het slot van de nieuwsberichten op radio en televisie ruim een uur na het interview van meneer Nachtegaal het volgende bericht door miljoenen huiskamers klonk: “De hoofdcommissaris van politie van de regio Haaglanden verklaart dat de lieden die zich tijdens de receptie van de ambassadeur van “Waawoowoewaaoewoowoe” ingespannen hebben als beschermers op te treden van de ministerpresident en andere hoogwaardigheidsbekleders niet tot de Politie Haaglanden behoren. Met zekerheid kan gezegd worden dat het gaat om zeven vrouwen en mannen die om zeer duister redenen het “Residentie Motel” binnengedrongen zijn”. … De corpschef luisterde aandachtig mee… . Ministerpresident Nachtegaal ook… !
